بررسی ارتباط هوش اخلاقی و اجتماعی با نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران

هوش اخلاقی و اجتماعی در محیط های درمانی که از نظر تفاوت های فردی و شخصیتی از تنوع بسیاری برخوردار هستند، باعث افزایش سازگاری پرستاران شده و عملکرد شغلی آنان را تحت تاثیر قرار می‏دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط هوش اخلاقی و اجتماعی با میزان نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه ی آماری این تحقیق شامل 200 نفر از پرستاران استان آذربایجان غربی در سال 1393 بودند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی هوش اخلاقی lennick و kiel، مقیاس هوش اجتماعی thet و مقیاس محقق ساخته ی نگرش پرستار نسبت به آموزش بیمار استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی pearson و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. بین نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران با متغیر هوش اجتماعی (442/0 =r و001/0=p)، خرده مقیاس درستکاری هوش اخلاقی (554/0 =r و 001/0= p)، خرده مقیاس بخشش هوش اخلاقی (283/0 =r و002/0=p)، خرده مقیاس مسؤولیت پذیری هوش اخلاقی (292/0 =r و 001/0=p) و خرده مقیاس دلسوزی هوش اخلاقی (353/0 =r و001/0= p) رابطه ی مثبت و معنی دار به دست آمد. نتایج ضریب همبستگی چند متغیری به روش enter نشان داد که متغیر هوش اجتماعی و خرده مقیاس های هوش اخلاقی در تبیین متغیر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران (426/0=r2) سهیم بودند. آموزش به بیمار از مسؤولیت های اصلی پرستاران است. از آن جا که نتایج به دست آمده نشان داد بین هوش اجتماعی و خرده مقیاس های هوش اخلاقی با نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد، بنابراین، برای افزایش عملکرد آموزشی پرستاران لازم است هوش اخلاقی و اجتماعی آنان از طریق آموزش گروهی تقویت شود.